پایانِ تراژدی ترامپ

به گزارش راهبرد معاصر؛ " نشنال اینترست " در گزارشی به قلم "داو.اس زاخیم"، افسر ارشد مالی وزارت دفاع ایالات متحده از سال 2001-2004 میلادی، به بررسی شرایط آینده مجلس سنای آمریکا پس از رفتن دونالد ترامپ و روی کار آمدن دموکرات‌ها به رهبری جوبایدن می‌پردازد. نویسنده سعی دارد بر شرایطی تاکید نماید که زمینه را برای ثبات داخلی بیشتر و توافقات سازنده در دو مجلس آمریکا فراهم می‌‌آورد. او در این باره اینطور می‌نویسد:

" تجربه چهارساله‌ی ریاست‌جمهوری دونالد ترامپ، ملت آمریکا را خسته و بی‌رمق کرده است. حتی قانون‌گذاران جمهوری‌خواه آمریکا نیز در تلاش برای بازگشت به دوران پیش از وی هستند. این امید وجود دارد که کشور زودتر از آنچه که تصور می‌شود، اقدامات اساسی در این راستا را انجام دهد. جو بایدن برنده انتخابات 2020 در آمریکا شده است. نتایج آرای به دست آمده از انتخابات مجلس سنا حاکی از اینست که در شرایط کنونی جمهوری‌خواهان همچنان کنترل مجلس سنا را در دست خود بگیرند. تعداد آنها حتی در مجلس نمایندگان نیز از دموکرات‌ها پیشی گرفته است. در شرایطی که آمریکایی‌هایی به شدت خواهانِ ثبات هستند، ادامه این روند، نتیجه بهتری را رقم نخواهد زد."

آنگونه که دونالد ترامپ ادعا می‌کند، بایدن سوسیالیست نیست. او حتی از جناح چپ افراطی حزب دموکرات هم طرفداری نمی‌کند و مواضعِ این جناح چندان مورد علاقه وی نیست. اگر دموکرات‌ها می توانستند سنا را به کلی تصاحب کنند،شرایط بهتری در داخل آمریکا به وجود می‌آمد. به عنوان مثال اگر آنها می‌توانستند هم دو کرسی ایالت جورجیا را به دست آورند و هم در انتخابات دور دوم 5 ژانویه در آن ایالت، پیروز رقابت شوند،(روند انتخاب دو کرسی سنا در ایالت جورجیا به مرحله دوم کشیده شده است که باید پنجم ژانویه برگزار شود. براساس قانون این ایالت، هر نامزد برای پیروزی در انتخابات باید بیش از نیمی از آرا را از آن خود کرده باشد).  این روند برای آنها در حد معجزه‌ای بود که موجب می‌شد حتی در صورت تساوی آرا، با رای قاطع معاون رئیس‌جمهور به نفع آنها، نتیجه نهایی آرای اتخاذ شده را به سمت دموکرات‌ها ببرد و موجب می‌شد تا دموکرات‌ها کرسی‌های سنا را به نفع خود تصاحب نمایند. با این حال بعید است که بایدن بتواند از یک نوسان شدید به نفع چپی‌ها جلوگیری نماید.

ممکن است که بایدن در حکم یک گروگان برای گروه چهار زن رنگین پوست در کنگره ایالات متحده آمریکا(متشکل از الکساندریا اوکاسیو-کورتز از نیویورک، ایلهان عمر از مینه سوتا ، آیانا پریسلی از ماساچوست و رشیده حربی طلیب از میشیگان) و دیگر گروه‌های پیشتازِ خواهان اکثریت کرسی‌های مجلس به نفع دموکرات‌ها باشد و بهترین کار این است که وی برای عملی کردن این هدف با برنی سندرز، رئیس کمیته بودجه سنای آمریکا به عنوان یک سیاستمدار مستقل در سنای آمریکا به توافق برسد. این اقدام می تواند چشم‌انداز بی‌نظیری را برای اکثریت قریب به اتفاق آمریکایی‌ها و احتمالا شخص بایدن در برابر جمهوری‌خواهان رقم بزند.

در مقابل، یک مجلس سنا با اکثریت جمهوری‌خواهان، با بازگشت سناتوری از ایالت کنتاکی به نام «میچ مکانل» به عنوان رهبر اکثریت این حزب، می‌تواند پشتوانه خوبی در برابر پیشنهادهای چشمگیر و گران قیمتی که برنی سندرز، تیم وی و همراهانش برای کسب آرای بیشتر مجلس پیشنهاد می‌دهند، باشد. در چنین شرایطی بایدن می‌تواند به اکثریت طرفداران رو به افزایشش بگوید که چاره دیگری جز یک مصالحه اجباری با مکانل رهبر جمهوری‌خواهان ندارد.

به این ترتیب، در چنین شرایطی رهبر اکثریت آرا در مجلس، چه جمهوری‌خواه و چه دموکرات می‌تواند برای عناصر حزب خودش که مشتاق فرارسیدن عصر پسا ترامپ، بی‌هیچ تجمل و محدودیتی هستند، پیام یکسانی را در باب موضوعات مهم و مورد بحثی همچون دیوارهای مرزی، اعمال محدودیت بیشتر در قوانین مهاجرت و لایحه محافظت مقرون به صرفه از بیماران بودند نیز مطرح نماید.

 در عوض، نتیجه موضع‌گیری‌های جداگانه جو بایدن و میچ مکانل می‌تواند به یک بن‌بست سیاسی بزرگ منتهی شود. از این رو در شرایط توافق، امکان مصالحه‌‌ای سرنوشت‌ساز میان رهبران دو حزب بر سر موضوعات مهم امکانپذیر خواهد شد. موضوعاتی که  محورهای اصلی آن می‌تواند مقابله با همه‌گیری ویروس کرونا یا موارد دیگری همچون رسیدگی به سرقت مالکیت علمی در آمریکا از سوی چین، اصلاحات مجدد قوانین مهاجرت، بازنویسی قانون DACA و یا مربوط به نوسازی زیرساخت‌ها و یا تغییر نام تاسیسات نظامی و پادگان‌ها که در حال حاضر نام ژنرال‌های کنفدرال جنگ داخلی را روی خود دارند، باشد. (اقدامی که دونالد ترامپ در مورد آن با وزیر دفاع خود به خاطر برداشتن این‌ نام‌ها اختلاف داشت).

در شرایط کنونی، پیش‌بینی سازش میان رهبران حزب دموکرات و جمهوری‌خواه آنقدرها نامحتمل نیست که بخواهیم مطرح کردن آن را ناشی از توهم بیش از حد به خاطر مصرف دارو بدانیم. به خصوص آنکه جو بایدن و مک کانل هر دو بیش از سه دهه در سنا با یکدیگر همکار بوده‌اند و هر دو نیز با به قدرت رسیدن جناح‌های سیاسی مختلف در مجلس غریبه نیستند. مهم‌تر از همه این موارد، آنکه شواهد کمی از وجود خصومت شخصی میان بایدن و مکانل‌ وجود دارد و در واقع هر دو باهم تاکنون چندین لایحه را در سنا مورد حمایت قرار داده‌اند. در سال 2012 نیز در مورد تمدید بیش از 2 هزار پرونده مالیاتی که به دلیل منقضی شدن قطع شده بودند، با یکدیگر مذاکره کردند و در نهایت در این رابطه معامله‌ای را ترتیب دادند که به نفع دموکرات‌ها تمام شد.

در این بین دونالد ترامپ قرار دارد که همچنان از پذیرش شکست خود در انتخابات ریاست‌جمهوری امتناع می‌ورزد. او بر ادعای خود که در انتخابات تقلب صورت گرفته پافشاری می‌کند و در این زمینه بایدن را به فسادهای گسترده‌ در شهرهای دموکراتیک ایالت‌های مختلف آمریکا متهم می‌کند. او ناامیدانه به امنیت کاذبی که در این روزها از کاخ سفید گرفته، چنگ می‌زند. با این حال وقتی مجبور شود دفتر بیضی شکلش در این کاخ را ترک نماید، آسیب‌های زیادی را به دلیل اتهامات وارد شده در مورد نقض آشکار قوانین متحمل می‌شود، مواردی همچون این موضوع که کلاهبرداری‌های مالیاتی بسیاری را با فرارهای مالیاتی‌اش انجام داده و یا سایر تخلفات جنایی‌اش که وی را با کیفر خواست شدیدی در نیویورک مواجه می‌سازد.

ترامپ تا آن زمان همچنان در برابر دشمنان خود ایستاده و بر خلاف رویه‌های استاندارد در انتخابات پیش خواهد رفت. او تا آخرین لحظه نیز، سیاست زمین سوخته(استراتژی نظامی است که به معنی از بین بردن تمامی منابع در دسترس نیروی دشمن است و حتی می‌تواند در مورد نیروی مهاجمی اعمال گردد که در زمین خودی در حال پیشروی است) را دنبال می‌کند. او همچنان تا جایی که امکانپذیر باشد بر طرح دعوی خود از طریق بخش قضایی پافشاری می‌کند و حتی شاید در این مدت کوتاه انبوهی از دستورات اجرایی را صادر کند که به نوعی بازتابی از رویه‌های افراطی طرفدارانش هستند. او حتی هر قانونی که پیش رویش قرار گیرد و یا بخواهد سد راهش شود را به راحتی، وتو می‌کند و تا جای ممکن از همکاری با تیم ریاست‌جمهوری جدید برای ورود به کاخ سفید نیز خودداری می‌کند.

اکنون کارنامه چهار ساله دونالد ترامپ در کاخ سفید، جامعه داخلی آمریکا را به شدت فرسوده و ناامید ساخته است. طوریکه حتی قانون‌گذاران جمهوری‌خواه نیز در حال تلاش برای بازگشت به دوران پیش از وی در این کشور هستند و همگی امیدوارند که شاید بتوانند این اقدام را زودتر از اینکه خیلی دیر شود، اجرایی سازند.